Daadkracht in de Horeca.

Sommige chefs dromen als kleine jongen al van een eigen restaurant. Rudy Maes droomde meteen van een echte horecaketen. Na 40 jaar heeft hij negen succesvolle restaurants-feestzalen onder zijn vleugels. Samen met zijn vennoot stampte hij ‘tussendoor’ ook een heus resort uit de grond in Thailand. De goesting om te ondernemen en mensen in de watten te leggen is nog lang niet gestild. Gesterkt door zijn meewerkende kinderen timmert Rudy naarstig verder aan de weg.

Ondernemershonger is een niet te onderschatten kracht en wat door de aderen stroomt, vindt al snel zijn weg naar het oppervlak. Op 15-jarige leeftijd trok Rudy Maes met een smoesje richting kust om er een vakantiejob te doen in de horeca. “16”, antwoordde hij zelfzeker toen ze hem daar naar zijn leeftijd vroegen. Hij kon beginnen en zijn liefde voor de stiel groeide vanaf dat moment exponentieel. Net als zijn eigen horecadroom: een echte keten van restaurants uitbouwen. Ambitieus voor een jonge snaak.

Rudy Maes: “Je moet altijd hoog mikken. Zelfs als je dan halfweg strandt, heb je heel wat bereikt. Daar heb ik altijd in geloofd. Heb ik daarmee voor de gemakkelijkste weg gekozen? Neen. Heb ik meer dan eens zwarte sneeuw gezien? Absoluut. Maar ik zou zo dezelfde keuzes maken. Niet dat ik mijn ambities destijds aan de grote klok hing. Ik kwam uit een heel gewoon gezin, waar we geen groot kapitaal hadden. Mijn vader runde een bescheiden restaurant. Ik keek daar naar op, maar de droom van een keten zou als een megalomaan idee overgekomen zijn. Dus maakte ik plannen in alle stilte. Op mijn twintigste leidde dat tot een eerste restaurant: Chaplin.”